IPOH SYURGA MAKANAN DAN WARISAN TERUNGGUL

Rosli Mansor Ahmad Razali

Ipoh- Sejak pelancaran risalah Ipoh Food Trail pada Desember tahun lalu, Bandaraya Ipoh kian menjadi tumpuan pelancong dari dalam dan luar negara. Jolokkan Ipoh sebagai syurga makanan sejak lama dulu bukanlah satu omong yang kosong jika anda tidak mengalaminya sendiri.

Kesinambungan pelancaran risalah tersebut, Tourism Malaysia kini merialisasikan lagi promosi ini melalui program lawatan pengemaskinian produk Ipoh Food Trail. Program yang berlangsung selama dua hari telah disertai oleh berbagai agensi perlancongan dari seluruh Malaysia, Jurufoto, Media serta kakitangan Torism dari beberapa negeri.

Pengarah Tourism Perak Norshamshida Abdul Rahman berkata program yang dianjurkan bersama oleh Perkhidmatan Tren Elektrik (ETS) membuka peluang yang terbaik untuk kesemua peserta mengenali dengan lebih dekat lagi produk perlancongan yang ada di Bandaraya Ipoh.

“Kami mahu memperluaskan lagi promosi produk makanan sebagai satu tarikan yang istimewa yang ada di sini disamping dapat mengalami sendiri keunikan bangunan warisan yang terdapat di sekitar Bandaraya Ipoh”,katanya.

Diantara program yang menarik dihari pertama peserta dibawa melawat ke Muzium negeri. Aktiviti ’Treasure Hunt’ dijalankan secara berkumpulan dapat menambahkan lagi pengetahuan tentang sejarah yang wujud sejak zaman pemerintahan British lagi.

Restoran Tasik Raban yang popular dengan sajian kampung merupakan destinasi pertama persinggahan kami. Sememangnya keistimewaan restoran ini bukan sahaja popular dengan masakan ala kampung tetapi juga menyediakan berbagai jenis ulaman yang segar.

Gua Tempurung yang berusia  berjuta tahun pastinya menghidangkan keunikan seribu satu rahsia keindahan batu kapur. Manan Idris bertindak sebagai pemandu pelancong seharusnya mendapat pujian kerana penerangannya yang terperinci tentang keindahan dan sejarah Gua Tempurung.

Mee Rebus Ramli sememangnya terkenal sejak 20 tahun menjadi persinggahan minum petang kami. Kami dijuga berpeluang merasai laksa yang tidak kurang hebatnya disamping kesegaran minuman Laichi Kang.

Hotsprings & Spa Lost World of Tambun Lost World Of Tambun merupakan destinasi seterusnya. Peserta berpeluang merehatkan minda dan mengegarkan kelesuan sepanjang hari di kolam air panas semulajadi. Keindahan  rekabentuk lanskap disekitar kolam panas ini cukup memberi ketenangan disamping udara yang segar dari pergunungan. 

Mengakhiri lawatan hari pertama ini kami merasai sendiri kelazatan Restoran Nasi Lemak Ayam Kampung merupakan pengalaman yang cukup menarik. Walaupun peserta kekenyangan namun aroma ayam kampung mampu membuka selera kami. Kami juga dihidangkan bersama jus tembikai segar.

                                                                                                                                              

Bersarapan di Restoran Ipoh Hainan  adalah destinasi pertama memulakan program hari kedua Ipoh Food Trail.

Program Ipoh Heritage Walk  yang bermula di Stesen Keretapi telah disempurnakan dengan kehadiran Exco PerlanconganNegeri Perak, Dato' Hamidah Osman. Rombongan kami yang terbahagi kepada dua kumpulan telah dibawa melihat sendiri keunikan bangunan warisan diantara yang terkenal  ialahLawatan ke Memory Lane, Ipoh Town Hall dan sekitar pekan lama.

Sebelum bertolak ke Kellie’s Castle yang terletak di Batu Gajah, kami berpeluang menikmati resipi nasi ayam di restoranRestoran Nasi Ayam Fuziah. Selepas itu rombongan kami dibawa melawat keunikan bangunan Kellie’s Castle, Batu Gajah. Kami bertolak semula ke Ipoh untuk merasai sendiri kelazatan buah limau bali tambun yang semestinya menjadi persinggahan setiap pelancong.

Destinasi kami berakhir di medan selera Taman Kanak-Kanak bagi menikmati minum petang. Kami diperkenalkan dengan Satey Endut. Satey Endut sangat terkenal lebih dari 30 tahun mengakhiri perjalanan program Ipoh Food Trail dengan meninggalkan seribu satu kenangan yang tidak dapat dilupakan.

Ternyata dua hari bukanlah waktu yang mencukupi untuk menikmati keunikan Bandaraya Ipoh. Masih banyak lagi yang harus dirasai dan dialami sendiri kerana Bandaraya Ipoh adalah peninggalan warisan yang terlalu tinggi nilainya.

MAMAT KHALID SUTRADARA YANG TELUS

MAMAT KHALID SUTRADARA YANG TELUS- Raih kejayaan atas kenyakinan diri sendiri.
Rosli Mansor Ahmad Razali

Mamat Khalid atau mana sebenarnya Mohamad Bin Mohd Khalid, 47, bukan asing lagi dalam dunia seni  terutamanya dibidang perfileman tanahair. Kelebihan bakat seni yang mengalir ditubuh anak jati Perak ini sangat mengkagumkan kerana kejayaannya hari mampu meletakkan dirinya sebaris dengan ikon sutradara filem tempatan tersohor hari ini.
Berbekal dengan keyakinan dan kesabaran beliau berjaya membuktikan walaupun tanpa ilmu yang mendalam dalam bidang perfileman beliau berjaya menjadikan pengalaman sebagai satu landasan untuk beliau bersaing walaupun adakalanya menemui jalan buntu.
Kini beliau berjaya menghasilkan tujuh buah filem drama komidi antaranya yang terkini filem Hantu Kak Limah Balik Rumah telah mendapat sambutan diluar dugaan. Panggung wayang di seluruh tanahair penuh sesak dan jumlah kutipan yang kini melebihi  jutaan ringgit.
Kita soroti kegigihan dan pemikiran Mamat Khalid juga merupakan adik kepada Kartunis tersohor iaitu Datuk Lat terhadap pengibatan beliau dalam dunia perfileman tempatan yang banyak mencerminkan  jiwa sebenar masyarakat melayu  melalui karya-karyanya.
Soalan: Sejak bila anda melibatkan diri secara serius dalam dunia perfileman?
Jawapan: Filem adalah jiwa saya sejak dari kecil. Saya sangat meminati filem dan bercita-cita menghasilkan filem sendiri.  Saya berpendidikan setakat tingkatan enam sahaja. Selepas itu saya berkhidmat sebagai kaki tangan Majlis Bandaraya Ipoh (MBI) sebagai pemain muzik. Selepas itu saya mula mengorak langkah ke bidang penerbitan rancangan televisyen.  Antara karya terawal dan mendapat sambutan  ialah  Pinang Sebatang, Rombongan Cik Kiah ke Sukan Komenwel dan Abang We. Selepas memenangi anugerah Pengarah Terbaik di Anugerah Skrin Panca Delima 2001 untuk telefilem Pinang Durian telah menjadi inspirasi untuk saya terus serius dalam bidang ini.
Soalan: Apakah yang anda cuba sampaikan kepada penonton dalam karya-karya anda?
Jawapan: Bagi  saya filem seharusnya mampu  bercakap dan berlaku adil untuk semua pihak jika anda amati dan halusi terdapat banyak sindiran-sindiran yang sinis melalui watak-watak  serta dialoq-dialoq. Saya tidak mahu filem saya hanya  filem berunsur komidi yang kosong tanpa memberi sebarang persoalan dan pesanan. Objektif saya bukan sahaja mahu menghiburkan orang tetapi memberikan kesedaran akan tradisi kehidupan kelompok masyarakat terutamanya masyarakat melayu terutamanya dari segi budaya dan amalan.
Soalan: Kenapa filem-filem yang anda hasilkan banyak menggunakan loghat Perak?
Jawapan: Saya merasakan satu keunikan dalam loghat Perak. Saya sendiri dari kelompok masyarakat Melayu Perak. Keistimewaan orang Perak ialah mudah mesra dan suka bergurau. Saya meneliti penggunaan bahasa yang begitu unik yang selalu digunakan dan ianya amat berbeza serta sangat menarik berbanding bahasa loghat negeri-negeri lain.
Soalan: Melalui filem anda menyalurkan kritikan berlandaskan budaya dan tamadun berbagai bangsa. Apakah ini menyentuh sensitiviti moral masyarakat?
Jawapan: Saya rasa tidak, ini adalah kerana keseluruhan adengan yang saya arahkan berkisar kepada kehidupan realiti  masyarakat itu sendiri. Saya yakin sesuatu yang realiti akan lebih natural unsur-unsur humor dan pastinya akan menjadi klasik dan akan menjadi perbualan di luar panggung.
Soalan: Bagaimana anda mengenengahkan elemen komidi yang boleh diterima umum dan menjadi klasik?
Jawapan: Saya mahu menghidangkan kelainan pada elemen komidi dalam filem saya iaitu sesuatu kejadian yang tidak disangka-sangka yang boleh menimbulkan kelucuan secara spontan walaupun kadang-kadang ianya tidak di anggap logik. Apa yang saya lihat kebanyakan penonton mahukan unsur-unsur lawak yang secara terus iaitu mereka boleh mengagak kejadian seterusnya. Inilah kelainan elemen komidi dalam filem saya. Saya bersyukur banyak diantara karya saya menjadi klasik kerana ianya natural dan digarap dengan dramatik.

Soalan : Filem Estet gagal meraih filem terbaik pada festival filem yang lepas, apa komen anda?
Jawapan: Saya tidak menaruh harapan dalam pesta filem yang lepas, cuma semua orang tahu filem Estet merupakan salah satu medium perpaduan antara semua kaum, saya meminjam wang untuk membagunkan filem itu.  Semasa pesta filem yang lepas filem ini seperti ada yang terlepas pandang apa yang saya telah sampaikan melalui filem ini. Bukan bermakna filem estet perlu menang tapi saya merasa Estet diketepikan langsung. Adakah ianya diantara sebab peribadi. Inilah soalan yang bermain difikiran saya.
Soalan: Benarkah penerimaan masyarakat lebih kepada filem luar negara, kenapa?
Jawapan: Tidak masyarakat mempunyai pilihan mereka sendiri. Bagi saya sebagai pengarah kita kena tahu apakah kehendak masyarakat dan tahu siapakah tumpuan penonton filem yang akan kita hasilkan. Filem yang diterima oleh masyarakat bukan bergantung kepada kualiti tetapi  mempunyai citarasa  mereka tersendiri.
Soalan: Apa masalah yang dihadapi dalam perfileman tempatan?
Jawapan: Pada saya tiada masalah yang dihadapi, cuma masalah pungutan wang sebanyak 50 peratus terpaksa dilepaskan kepada pihak panggung sejak 20 tahun sehinggalah sekarang ditambahi lagi dengan  cukai  rebet.
Soalan: Sekarang anda mengarahkan sebuah filem yang serius iaitu filem Apokalips. Apakah ini satu pendekatan yang baru untuk anda selepas terhasilnya tujuh filem bercorak komidi?
Jawapan: Filem ini merupakan sebuah filem yang serius. Tumpuan utama saya ialah untuk golongan remaja 15 ke 25 tahun. Memang saya menghasilkan filem Apokalips ini untuk golongan remaja akan tetapi saya tidak sekali-kali lupa pada peminat-peminat setia­ filem komidi saya. Apokalips ini merupakan satu pendekatan yang baru. Kemungkinan akan ditayangkan disekitar bulan Jun tahun hadapan.
Soalan: Bagaimana nasib perfileman tanah air pada masa hadapan?

Jawapan: Sekarang ini industi perfileman tempatan semakin berkembang,  permasalahan yang timbul kemungkinan besar penerbit filem akan terhenti menghasilkan filem jika tidang dibendung dengan cepat. Kita lihat dari segi perkongsian 50% dari pihak panggung wayang kita merasakan jurang pulangannya amat ketara besarnya.  Jika ianya berlarutan  kemungkinan 10 tahun filem yang diterbit mungkin sekadar filem hiburan yang ringan sahaja.
Soalan: Apakah langkah seterusnya dalam penghasilan filem pada masa hadapan?
Jawapan: Memang filem komidi saya sudah sinonim dengan masyarakat, tetapi dalam jiwa saya telah mula ingin menghasilkan filem-filem yang berunsur epik iaitu tentang sejarah melayu, perjuangan melayu,asal usul raja dan bermacam-macam lagi. Apapun ianya satu perancangan yang memerlukan masa untuk dilaksanakan.